Ο Martin Pistorius φυλακίστηκε στο ίδιο του το σώμα και έπρεπε να παλέψει πολύ σκληρά για να ελευθερωθεί. Ενώ όλοι πιστεύανε ότι θα έμενε φυτό αυτός τα θυμάται όλα.
Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Έζησε την παιδική του ηλικία στη δεκαετία του ΄80. Ο Martin Pistorius, ήταν ένα κανονικό παιδί που έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, μεγάλωσε στη Νότια Αφρική, αλλά στην ηλικία των 12 μια μυστηριώδης ασθένεια άρχισε να τον καταβάλει. Τα συμπτώματά του αρχικά ήταν μικρά: Πρώτα είχε πονόλαιμο, μετά άρχισε να κοιμάται πολλές ώρες, και κατέληξε στο να μην μπορεί καθόλου να κουνηθεί.
Οι γιατροί πίστευαν ότι Martin πάσχει από κρυπτοκοκκική μηνιγγίτιδα. Μη μπορόντας να τον βοηθήσουν, τον έστειλαν σπίτι του με τους γονείς του και τους είπαν ότι θα πρέπει να τον προσέχουν μέχρι να πεθάνει.
Η οικογένειά του ανέπτυξε μια διαδικασία φροντίδας για τον Martin. Οι γονείς του τον κάνανε μπάνιο, τον τάιζαν, και τον άλλαζαν κάθε 2 ώρες. Κατά τη διάρκεια της ημέρας τον έστελναν μακριά σε ένα κέντρο φροντίδας. Δύο χρόνια ήταν σε κώμα, αργότερα ο Pistorius άρχισε σιγά-σιγά να ανακτά τις αισθήσεις του, και από τη στιγμή που έγινε 16 η κατάστασή του ήταν απόλυτα κατανοητή. Ωστόσο, ακόμα δεν ήταν σε θέση να κινήσει το σώμα του. Θα πέρναγαν αλλα 10 χρόνια μέχρι να μπορέσει να επικοινωνήσει με οποιονδήποτε.
Σοκαριστικό ήταν το γεγονός ότι οι άνθρωποι που τον φρόντιζαν σε εκείνο το κέντρο φροντίδας, τον κακοποιούσαν. Ο ίδιος ο Martin αναφέρει:
«Ήταν τρομακτικό. Φυσικά αυτοί [οι γονείς του Martin] ένιωσαν απαίσια όταν τελικά διαπίστωσαν τι γινόταν και ο πατέρας μου, ο Rodney ανέφερε στις αρμόδιες αρχές ό, τι συνέβη, αλλά φυσικά το αρνήθηκαν κι έτσι ποτέ δεν δικαιώθηκα. Οι άνθρωποι σε εκείνο το κέντρο μου τράβαγαν τα μαλλιά, με μπουγελώνανε, είχαν σπάσει μεταλλικά κουτάλια στα δόντια μου καθώς με αναγκάζανε να φάω.
«Όταν αρρώσταινα μου φωνάζανε. Ήξερα ότι αν έκλαιγα θα τα έκανα χειρότερα τα πράγματα. Με ανάγκαζαν να πίνω καυτό τσάι ή με τάιζαν μέχρι να μην μπορώ άλλο να φάω, με χαστουκίζανε μου φωνάζανε, με κάνανε να νιώθω άχρηστος, και κατέληγα στις σεξουαλικές επιθέσεις από γυναίκες οι οποίες υποτίθεται ότι με φρόντιζαν. Μια γυναίκα ερχόταν στο δωμάτιο μου και έκανε σεξ μαζί μου. Τίποτα δεν με έκανε να αισθανθώ πιο αδύναμο, ήθελα να τρέξω μακριά. «
Ο Martin επίσης ανέφερε ότι ένα άλλο, μικρότερης μορφής βέβαια, βασανιστήριο ήταν οι αμέτρητες ώρες που πέρασε, καθισμένος σε μία αναπηρική καρέκλα μπροστά από μια τηλεόραση, αναγκάζοντας τον να παρακολουθεί τις επαναλήψεις της παιδικής εκπομπής, Barney. Η πιο οδυνηρή στιγμή όμως για τον Martin ήταν όταν, αθόρυβα, η μητέρα του επισκέφθηκε το δωμάτιό του και του είπε, «ελπίζω να πεθάνεις.».
Τελικά, ο Martin κατάφερε να γίνει καλά παραβλέποντας αυτά τα γεγονότα που του είχαν στοιχειώσει την ζωή. Είχε τόσο δυνατή θέληση κι έτσι ανασυγκρότησε τις σκέψεις του, δεν παραδόθηκε στην ασθένειά του και σιγά σιγά άρχισε να έχει κάποιες νευρολογικές εξελίξεις. Σε ηλικία 25 ετών (2001), είχε βελτιωθεί η κατάστασή του και οι γιατροί είχαν παρατηρήσει μία βελτίωση στην επικοινωνία.
Σιγά σιγά άρχισε να κερδίζει τον χαμένο χρόνο και αποδείχθηκε το παιδί θαύμα αν σκεφτεί κανείς ότι αρχικά έμαθε πώς να επικοινωνεί μέσω φωνητικών ενός υπολογιστή, στη συνέχεια πήγε στο σχολείο και αποφoίτησε με καλό βαθμό, παντρεύτηκε, ξεκίνησε τη δική του εταιρεία σχεδιασμού ιστοσελίδων, έμαθε να οδηγεί και τέλος έγραψε ένα μπεστ σέλλερ το οποίο ονομάζεται Ghost Boy.
Ο κόσμος είχε ενθουσιαστεί πολύ από την ιστορία του και είχε συζητηθεί μάλιστα να γίνει ταινία. Ο ίδιος και η σύζυγός του, ελπίζουν να τους υποδυθούν ο Matt Damon και η Cameron Diaz.
Ακολουθήστε μας!
